معرفی و دانلود کتاب راه و بیراهه (نقد مدعی یمانی)

در نوشتار پیش رو در سه گفتار، از سه معیار شناخت امام که عبارتند از دانش وصیت و سلاح گفت و گو شده است. بررسی سایر معیارهای شناخت امام را به مجالی دیگرسالهای اخیر در کشور عراق  وا می گذاریم.

تذکر این نکته بجاست که آنچه در ادامه می آید حاصل جلسات متعددی است که در بنیاد حضرت مهدی موعود در روزهای دوشنبه به همت قائم مقام بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد صابر جعفری برقرار میشد و اساتید محترم حجج اسلام دکتر جعفری شهبازیان ،نائینی فوادیان و اباذری با شرکت در آن و ارائه تذکرات سودمند خود، موجبات غنای آن را فراهم آوردند.

سخنانی از نویسنده (با خوانندگان)

پاسداری از کیان مذهب دفاع از مرزهای عقیدتی آن، سرپرستی از جامعه شیعه و محافظت از باورهای ناب و راستین مؤمنان رسالت ذاتی حوزه های علمی شیعه است.

این رسالت به هنگام اوج گرفتن هجمه ها و گسترش دامنه دشمنی ها سنگین تر شده و اهمیتی دو چندان مییابد در عصر آخر الزمان که دوران به اوج رسیدن فعالیت جبهه شیطان است ضرورت رصد حیله های اردوگاه شیطان و پاسبانی از حریم مذهب بیش از پیش نمایان میشود.

مروری بر سیل مذاهب و فرقه های خود ساخته ای که از دیرباز تا کنون از گوشه و کنار سر برآورده اند و در مسیر ایمان ،خلایق دام گسترانده اند و با لطائف الحیل جمعی را به خود مشغول کرده اند و امروزه به لحاظ کمی افزایش یافته اند و به لحاظ کیفی پیچیده تر و ظریف تر شده اند ضروت اهتمام به پاسداری از بنیانهای عقیدتی را آشکارتر میکند.

در میان باورهای بنیادین اسلامی اندیشه مهدویت جایگاهی سترگ و اهمیتی بی بدیل دارد؛ از همین رو شیادان بسیاری در طول تاریخ سودای به تن کردن این ردای فاخر را در سر پرورانده اند و گاه که زمینه ها را برای ادعای مهدویت مساعد نیافته اند با دعوی نیابت یا وصایت یا بابیت و یا ارتباط با امام غایب، مکنونات پلید قلبی خود را پی گرفته اند و مع الاسف گاه چنان ماهرانه نیست های شوم خود را در پس پرده سخنان آراسته پنهان کرده اند که برخی ساده دلان نادان را با خود همراه کرده و از گرده آنان نردبانی برای رسیدن به آمال خود ساخته اند و این داستانی است که تا جهل و نادانی وجود دارد استمرار خواهد داشت و این زخم را جز با مرهم روشن گری نمی توان مداوا کرد.

یکی از جریانهای انحرافی معاصر که در شکل گرفت و دامنه آن به صورت محدود به برخی از مناطق کشورمان نیز کشیده شد جریان منسوب به احمد بن اسماعیل بصری»، معروف به احمد الحسن است.

پیروان این فرقه انحرافی بر این عقیده اند که احمد الحسن، تمام نشانه های امام هم چون دانش وصیت و همراه داشتن سلاح پیامبر گرامی اسلام را دارد؛ بنابراین او امام معصوم و حجت خداست!

این ادعا زمینه ای شد تا نویسنده درباره راههای شناخت امام و نشانه هایی که به کمک آن می توان امام معصوم را شناخت کنکاش کند؛ البته گرچه انگیزه شکل گیری نوشتار پیش رو، نقد ادعای مدعی یاد شده بود اما در این پژوهش از راه های شناخت امام به صورت کلی بحث شده است و خوانندگان گرامی خواهند توانست به کمک آن ادعای احمد حسن و امثال او را نقد کنند.

مقدمه کتاب راه و بیراهه

امامت در نظر باورمندان به آن مقامی رفیع و جایگاهی بس ممتاز و بی بدیل است و همین رفعت و امتیاز در همیشه تاریخ طمع طمع ورزان را برانگیخته و نظر هوس بازان را به خود جلب کرده است تا شاید با دعوی ی برخورداری از آن به نام و نانی برسند و در میان خلایق نادان برای خود شأن و جایگاهی دست و پا کنند به همین دلیل از سویی پیوسته امامان معصوم می کوشیدند در این باره روشنگری کنند و با ارائه معیارهایی که در امام لازم است و نشانه هایی که به کمک آن می توان امام حق را از مدعیان دروغین بازشناسی کرد پیروان خود را درباره این مهم راهنمایی کنند و از سوی دیگر شیعیان نیز در این باره احساس نیاز می کردند و پیوسته با طرح این پرسش که نشانه های امام چیست و چگونه می توان مدعیان دروغین را شناسایی کرد؟

از پیشوایان معصوم در این باره طلب راهنمایی و هدایت می کردند لذا در جوامع روایی شیعه در این باره روایات فراوانی وجود دارد که گاه پیشوایان معصوم خود در این باره لب به سخن گشوده و به تبیین معیارها پرداخته اند و گاه در مقام پاسخ به پرسش های اصحاب راه های شناسایی امام را تشریح فرموده اند.

از ز دسته نخست میتوان به این روایات اشاره کرد: «عن أبی جعفر قال: للامام عشر علامات….: «عن الصادق الله قال: قال امیر المؤمنین : و الامام المستحق للإمامه له علامات…. : أبی الحسن علی بن موسى

الرضا قال: للامام علامات ……. و از دسته دوم میتوان به این موارد اشاره کرد: عن معاویه بن وهب قال: قلت لأبی جعفر : ما علامه الامام الذی

بعد الامام ؟… “: «أبی الجارود عن أبی جعفر قال: قلت له: جعلت فداک إذا مضى عالمکم أهل البیت فبأى شیء یعرفون من یجیئ بعده؟… عن الحارث بن المغیره النضری قال: قلت لأبی عبد الله : بما یعرف صاحب هذا الامر ؟….: «عبدالا على قال : قلت لأبی عبد الله : المتوثب على هذا الامر المدعى له، ما الحجه علیه ؟….و عن أبی بصیر قال: قلت لأبی الحسن: جعلت فداک بم یعرف الامام.. «عن هشام بن سالم و حفص بن البختری، عن أبی عبد الله قال: قیل له بأى شیء یعرف الامام ؟»: «عن ابن أبی نصر قال: قلت لأبی الحسن الرضا : إذا مات الامام بم یعرف الذی بعده ….. عن أحمد بن عمر، عن أبی الحسن الرضا قال: سألته عن الدلاله على صاحب هذا ……الأمر… و از کثرت روایات وارده در این باره خصوصاً فراوانی روایاتی که گزارش گر پرسش های مکرر اصحاب پیشوایان معصوم از امامان معصوم درباره راه های شناخت امام است میتوان به فراوانی تعداد مدعیانی که تلاش می کردند خود را به عنوان امام به ساده دلان بقبولانند پی برد.

به همین دلیل بوده است که شیعیان در این باره به شدت احساس نیاز به آگاهی میکردند و میکوشیدند با پرسش از امامان معصوم ، برای دغدغه های خود راه حلی بیابند و به دلیل اهمیت این مسئله شیخ کلینی محدث پرآوازه شیعه در کتاب شریف کافی بابی را با عنوان الامور التی توجب حجه الامام ا به این مسئله اختصاص داده و روایات مربوط را در آن گردآوری گرده است.