بررسی جنگ ها و میزان کشتار و خونریزی پس از ظهور
یکی از امور قطعی و مسلّم در روایات، وجود جنگ‌ها بین امام زمان علیه اسلام و دشمنان حضرت و کشتار و میزان خونریزی پس از ظهور در جنگ‌های آن دوره می‌باشد.
او که قرار است دنیای پر از ظلم و جور را به روزگاری پر از عدل و قسط تبدیل کند، ناگزیر باید با مخالفان بجنگد.
دقیقا بسان باغبانی که قرار است بیشه‌زاری را بیاراید که در این مسیر باید بعضی از گیاهان هرزه را وجین نموده تا آن بیشه‌زار را تبدیل به گلستانی کند.
روایات فراوانی هم در این زمینه وجود دارد که قصد ما ذکر همه آنها نیست بلکه هدف بررسی پایه‌های استدلالات و ادعاهای احمدالحسن و مریدانش درباره میزان خونریزی پس از ظهور آن حضرت می‌باشد.
ادعاهای احمدالحسن ومریدانش:
یکی از ادعاهای احمدالحسن و مریدانش که به آن اشاره می‌کنند این است که:
((و ورد عنهم (ع): (ان الامامه تزف الى الامام المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف کما تزف العروس الى زوجها)، و ورد: (تأتیه الخلافه و هو جالس فی بیته)
خلافت همانگونه که عروس را به داماد تحویل می‌دهند، به دست امام (علیه السلام) می‌رسد). (خلافت در صورتی که [امام زمان] در منزل است به ایشان می‌رسد). البحار ج۵۲ ص ۲۶۹ – عصر الظهور للشیخ الکورانی ص۲۰۸))
و بر اساس این دو حدیث فوق ــــ و احادیث دیگر که در بخشهای بعدی به آنها می‌پردازیم ــــ ادعا می‌کنند که تمامی جنگ‌ها و خونریزی پس از ظهور توسط یمانی صورت گرفته و در نهایت کار، امر به امام زمان تحویل میشود و حضرتش به اندازه حجامت هم خونی نمی‌ریزد.
بررسی این موضوع:
اینک پایه‌های این ادعا را مورد بررسی قرار داده تا از صحت و سقم این ادعا مطلع گردیم.
همانطور که واقف هستید هر ادعا یا استدلالی، پایه‌هایی دارد که در صورت ایجاد شک یا اثبات بطلان آن پایه‌ها ــــ و یا حتی گاهی یک پایه ــــ اصل ادعا یا استدلال منهدم می‌گردد.
همانطور که شاهد هستید برای مصدر و منبع دو حدیث فوق، کتاب بحارالانوار و عصرالظهور ذکر گردیده است اما متاسفانه این احادیث در آن منابع یافت نشد.
حتی حدیثی که شبیه این احادیث باشد درکتاب بحارالانوار یافت نشد اما شبیه حدیث اول در کتاب عصر الظهور موجود است.
لسان این دو حدیث هم کمی مشکوک به نظر رسیده و بوی جعل حدیث استشمام میشود زیرا امامت و خلافت همین الآن هم به امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) رسیده است.
به عبارت دیگر پس از شهادت امام حسن عسکری صلوات الله علیه امر امامت و خلافت به امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف منتقل گردیده است لذا معنی ندارد که این امر بعد از کشتارها به ایشان منتقل گردد.
به نظر می‌رسد که جاعل این احادیث چندان با مفاهیم اعتقادی شیعه آشنا نبوده که اینچنین حدیثی را جعل نموده است.
همانطور که در نکته دوم عرض گردید، شبیه عبارت اول در کتاب عصر الظهور موجود هست که به آن اشاره می‌نماییم:
(فأتى الناس المهدی فزفّوه کما تزف العروس إلى زوجها لیله عرسها)
جناب آقای کورانی ــــ در کتاب عصر الظهور، چاپ هفدهم، سال 1427 ــــ این حدیث را از کتاب الفتن ابن حماد نقل می‌نماید و به کتاب المصنف ابن ابی شیبه هم آدرس می‌دهند که هر دو از علماء اهل سنت می‌باشند.
سند روایات:
حال سند این روایت را از کتاب ابن حماد و ابن ابی شیبه ذکر می‌کنیم تا به لطف الهی حقایقی دستگیرمان شود.
سند روایت ابن حماد: (حدثنا رشدین ، عن أبن لهیعه قال : حدثنی أبو زرعه ، عن عبد الله بن رزین ( زریر ) عن عمار بن یاسر رضی الله عنه قال: . . . فأتی الناس الخ)
سند روایت ابن ابی شیبه: (عبد الله بن نمیر قال حدثنا موسى الجهنی قال حدثنی عمر بن قیس الماصر قال : حدثنی مجاهد قال : حدثنی فلان رجل من أصحاب النبی: . . . فأتی الناس الخ)
همانطور که شاهد هستید این روایت به پیامبر صلوات الله علیه وآله ختم نمی‌شود بلکه در سند اول به عمار یاسر می‌رسیم و در سند دوم به شخصی از اصحاب پیامبر (صلوات الله علیه وآله می‌رسیم که نامش ذکر نگردیده است.
نتیجه اینکه اصلا این عبارت، روایت نبوده وگفتار بعضی از صحابه می‌باشد.
ولی متاسفانه با کمال شهامت، انصار این عبارت را به عنوان روایت از معصومین صلوات الله علیهم برای مخاطبین خود نقل می‌کنند ومی‌گویند: و ورد عنهم . . . .
عبارت دوم هم سرنوشتی همچون سرنوشت عبارت اول را دارد به این معنی که عبارتی شبیه آن در منابع اهل سنت موجود است و اصلاً روایت هم نیست بلکه گفتار یکی از صحابه به نام ابی الجلد می‌باشد. احمدالحسن و مریدانش مدعی هستند که امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف کشتار و خونریزی پس از ظهور ندارند وهمه آن کشتارها مربوط به یمانی می‌باشد و برای این ادعا به دو روایت متمسک شده بودند که به بررسی آن روایات پرداختیم.
ناگفته نماند که برای ادعای خود به روایات دیگری هم استناد می‌کنند که در پیامهای بعدی آنها را هم مورد بررسی قرار خواهیم داد.
متاسفانه این دو روایت در کتاب بحارالانوار و عصرالظهور یاقت نشد.
مشابه روایت اول در کتاب عصرالظهور یافت شد.
طبق اعتقاد شیعیان، امامت وخلافت پس از شهادت امام حسن عسکری علیه السلام به امام زمان علیه السلام منتقل گردیده است لذا معنا ندارد که در زمان ظهور این انتقال صورت بگیرد.
دو عبارتی که احمدالحسن ومریدانش برای ادعای خود به آن استناد می‌کنند، اصلاً روایت نبوده وبه اصحاب پیامبر صلوات الله علیه وآله منسوب می‌باشد.
منبع عبارت:
مضافا اینکه منبع این عبارات، کتب اهل سنت می‌باشد ودر آینده خواهیم گفت که کتابهای اهل سنت برای ما حجیت نداشته واهل بیت صلوات الله علیهم مارا امر به اخذ روایات از شیعیان نموده‌اند، نه از مخالفین. همانطور که در بخش قبل ذکر گردید جهت اثبات این ادعا که (تمامی جنگ‌ها وخونریزی پس از ظهور ها توسط یمانی صورت گرفته و در نهایت کار، امر به امام زمان تحویل میشود وحضرتش به اندازه حجامت هم خونی نمی‌ریزد) به ادله‌ای تمسک کرده‌اند که باید آنها را مورد بررسی قرار داد تا صحت وسقم ادعا مشخص گردد.
دومین دلیل ارائه شده برای این مدّعا روایت زیر است:
((أخبرنا عبید الله بن محمد بن عبید الله التمار حدثنا محمد بن المظفر حدثنی محمد بن جعفر بن احمد بن عمر الناقد وأخبرنی الحسن بن على الجوهری أخبرنا على بن محمد بن احمد الوراق حدثنا الحسن بن احمد العطاردی قالا حدثنا إسحاق بن أبى إسرائیل حدثنا محمد بن جابر عن الأعمش عن أبى الوداک عن أبى سعید قال سمعت رسول الله صلى الله علیه و سلم یقول منا القائم ومنا المنصور ومنا السفاح ومنا المهدى ( فاما القائم فتأتیه الخلافه لم یهرق فیها محجمه من دم )واما المنصور فلا ترد له رایه واما السفاح فهو یسفح المال و الدّم واما المهدى فیملأ الأرض عدلا کما ملئت ظلما)) تاریخ بغداد ج9ص407
ترجمه محل شاهد:
اما قائم پس خلافت به سوی او می‌آید و در خلافت به اندازه شیشه ای هم خون ریخته نمی‌شود.
احادیثی که بر خلاف این احادیث هستند:
متاسفانه در کتب شیعه از این حدیث هیچ اثری نیست بلکه خلاف آن احادیثی داریم که به آن اشاره میشود.
عنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ قَدْ ذَکَرَ الْقَائِمَ ع فَقُلْتُ إِنِّی لَأَرْجُو أَنْ یَکُونَ أَمْرُهُ فِی سُهُولَهٍ فَقَالَ لَا یَکُونُ ذَلِکَ حَتَّى تَمْسَحُوا الْعَلَقَ وَ الْعَرَقَ.
مفضّل بن عمر گوید: در حضور امام صادق علیه السّلام از قائم علیه السّلام یاد شده، گفتم: من امیدوارم که کار او به آسانى صورت پذیرد، حضرت فرمودند: آن امر واقع نخواهد شد تا آنکه خون بسته شده و عرق را (از خویشتن) بزدائید.
عنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلَّادٍ قَالَ ذُکِرَ الْقَائِمُ عِنْدَ الرِّضَا ع فَقَالَ اَنْتُمُ الْیَوْمَ أَرْخَى بَالًا مِنْکُمْ یَوْمَئِذٍ قَالَ وَ کَیْفَ قَالَ لَوْ قَدْ خَرَجَ قَائِمُنَا ع لَمْ یَکُنْ إِلَّا الْعَلَقُ وَ الْعَرَقُ وَ الْنوْمُ عَلَى السُّرُوجِ وَ مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ ع إِلَّا الْغَلِیظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِبُ
معمر بن خلاد می‌گوید: نزد امام رضا علیه السّلام ذکری از قائم به میان آمد، حضرت فرمودند : شما امروز راحتتر از آن روز هستید، گفتم: چگونه؟ فرمودند: اگر قائم ما علیه السّلام خروج کند نمی‌باشد جز خون بسته شده و عرق و روی زین اسبها خوابیدن [اشاره به شدت جنگ‌ها می‌باشد] و لباس قائم علیه السّلام جز جامه خشن و خوراک او جز غذاى ناگوار نخواهد بود.
بشیر نبال ضمن حدیثی می‌گوید که به امام باقر صلوات الله علیه گفتم:
قُلْتُ إِنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّهُ إِذَا کَانَ ذَلِکَ اسْتَقَامَتْ لَهُ الْأُمُورُ فَلَا یُهْرِقُ مِحْجَمَهَ دَمٍ فَقَالَ کَلَّا وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ حَتَّى نَمْسَحَ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَى جَبْهَتِهِ.
آنها [مرجئه] مىگویند: چون آن امر (قیام قائم ) اتفاق افتد همه کارها براى او درست مىشود و به اندازه کاسه ای هم خون مردم نخواهد ریخت، حضرت فرمودند: هرگز چنین نیست، سوگند به آنکه جانم به دست اوست کار به آنجا خواهد کشید که ما و شما عرق و خون بسته شده را پاک کنیم و در این هنگام حضرت با دست به پیشانی خود اشاره فرمودند.
در نقل دیگری از بشیر نبال اینگونه آمده است:
إِنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّ الْمَهْدِیَّ لَوْ قَامَ لَاسْتَقَامَتْ لَهُ الْأُمُورُ عَفْواً وَ لَا یُهَرِقُ مِحْجَمَهَ دَمٍ فَقَالَ کَلَّا وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَوِ اسْتَقَامَتْ لِأَحَدٍ عَفْواً لَاسْتَقَامَتْ لِرَسُولِ اللَّهِ ص حِینَ أُدْمِیَتْ رَبَاعِیَتُهُ وَ شُجَّ فِی وَجْهِهِ کَلَّا وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ حَتَّى نَمْسَحَ نَحْنُ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ ثُمَّ مَسَحَ جَبْهَتَهُ.
آنان مىگویند که مهدى اگر قیام کند کارها براى او برقرار مىشود و به اندازه کاسه ای خون نمىریزد، پس فرمودند: هرگز چنین نیست، سوگند به آنکه جانم در دست اوست اگر کارها براى کسى برقرار مىشد مسلّما براى رسول خدا صلوات الله علیه وآله آنگاه که دندانهاى آن حضرت شکست و صورتش مجروح شد درست مىشد، سوگند به آنکه جانم در دست اوست هرگز چنین نیست تا آنکه ما و شما عرق و خون بسته شده را پاک کنیم، سپس آن حضرت با دست به پیشانى خود کشید.
تعداد احادیث در این زمینه ــــ جنگ‌های حضرت و کشتار مخالفین ــــ زیاد است که به عنوان نمونه می‌توان به کتاب شریف بحارالانوار ج 52ص309 باب27 مراجعه نمود.
علاوه بر اینکه این روایت در کتب شیعه نیست بلکه خلافش در کتب موجود است، خود اهل سنت هم این روایت را مردود اعلام کرده‌اند.
ذهبی در میزان الاعتدال ج3ص498 پس از نقل حدیث می‌گوید:
رواه الخطیب فی ترجمه القائم عبدالله وهو خبر منکر جداً.
ابن حجر عسقلانی در تهذیب التهذیب ج9ص78:
(واما القائم فتأتیه الخلافه لا یهراق فیها محجمه دم) وهو منکر جدا.
در کتب اهل سنت روایات زیادی وجود دارد که در آنها صحبتی از (قائم) نیست که فقط به یک حدیث در زیر اشاره میشود.
عن ابن عباس قال : قال رسول الله صلى الله علیه وسلم (منا السفاح ، ومنا المنصور ، ومنا المهدی). تاریخ بغداد ج1ص84
آقای کورانی در کتاب معجم احادیث الامام مهدی ج1ص185 به تعداد زیادی از این روایات در کتب اهل سنت اشاره داشته ونقل نموده‌اند.
مضافا اینکه عبارت (فاما القائم فتأتیه الخلافه لم یهرق فیها محجمه من دم) هیچ ارتباطی به ادعای مطرح شده ــــ مبنی بر عدم جنگ و خونریزی پس از ظهور توسط امام زمان ــــ ندارد.
توضیح مطلب:
مدّعی در جهت اثبات گفتار خود، (خلافت) را به معنای (حکومت) گرفته وقائل است که حکومت بدون خونریزی به حضرت می‌رسد وتمام جنگ‌ها وخونریزی پس از ظهور ها توسط یمانی صورت می‌گیرد.
اما غافل از اینکه از عبارت (فاما القائم فتأتیه الخلافه لم یهرق فیها محجمه من دم) چنین معنایی برداشت نمی‌شود زیرا حضرت می‌فرمایند (لم یهرق فیها محجمه من دم) یعنی در خلافت وحکومت حضرت خونی ریخته نمی‌شود.
به عبارت دیگر، پیامبر (صلوات الله علیه وآله) می‌خواهند بفرمایند که خلافت وحکومت به امام زمان می‌رسد ــــ آن هم حکومتی که سراسر عدل و داد است وهمه موحّد ومومن هستند و . . . ــــ حکومتی که در آن حکومت خونی ریخته نمی‌شود که این مطلب اشاره به عدل وامنیت وایمان گسترده در حکومت آن روز حضرت دارد.
با صرف نظر از تمام اشکالات مطرح شده، اینک نوبت به فقه الحدیث می‌رسد، یعنی اینکه معنای این حدیث چیست.
به نظر می‌رسد که این چهار صفت (قائم، سفاح، منصور، مهدی) ویژگیهای مربوط به یک شخص می‌باشد، نه اینکه حضرت بخواهند به چهار نفر اشاره نمایند.
اینک این چهار ویژگی وصفت را مورد بررسی قرار می‌دهیم تا معنای ادعا شده ما، اثبات گردد.
وصف اول:
(فاما القائم فتأتیه الخلافه لم یهرق فیها محجمه من دم)
همانطور که عرض شد، در حکومت امام زمان (علیه السلام) همه عقول کامل شده ومردمان مومن هستند وعدل وداد، سراسر زمین را فرا می‌گیرد که اقتضای چنین دورانی این است که دیگر خونی بر زمین ریخته نشود.
وصف دوم:
(واما المنصور فلا ترد له رایه)
از این ویژگی امام زمان، در روایات سخن به میان آمده است. مثلا در کتاب کمال الدین ج1ص327 ضمن روایتی داریم:
(وَ أَمَّا شَبَهُهُ مِنْ جَدِّهِ الْمُصْطَفَى ص فَخُرُوجُهُ بِالسَّیْفِ وَ قَتْلُهُ أَعْدَاءَ اللَّهِ وَ أَعْدَاءَ رَسُولِهِ ص وَ الْجَبَّارِینَ وَ الطَّوَاغِیتَ وَ أَنَّهُ یُنْصَرُ بِالسَّیْفِ وَ الرُّعْبِ وَ أَنَّهُ لَا تُرَدُّ لَهُ رَایَهٌ الخ)
آری عزیزان، امام زمان دشمنان خدا ورسول خدا را کشته ومورد نصرت الهی واقع میشود وهیچ یک از پرچمها و رایه‌های لشکر امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف ردّ و دفع نشده وهمیشه غالب هستند.
وصف سوم:
(واما السفاح فهو یسفح المال و الدّم)
همانطور که می‌دانیم بین لشکریان امام زمان و مخالفین حضرت جنگ‌های سختی واقع میشود که امام باقر صلوات الله علیه فرمودند: (خون بسته و عرق را باید از پیشانی پاک نمود).
همان کسانی که خونشان ریخته میشود و دیگر جانشان احترامی ندارد، اموالشان هم برای حضرت مباح بوده و دیگر حرمتی ندارد.
ناگفته نماند که در روایات شیعی، صفت (سفاح) برای حضرت علی صلوات الله علیه هم ذکر گردیده است. رج بحارالانوار ج 53ص100
وصف چهارم:
(واما المهدى فیملأ الأرض عدلا کما ملئت ظلما)
پر کردن زمین از عدل، یکی از ویژگیهای بارز امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف بوده که در روایات متواتری این امر ذکر گردیده است. در زیر به دو نمونه آن اشاره می‌نماییم:
عنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع قَالَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَقُولُ فِیمَا بَشَّرَنِی بِهِ یَا حُسَیْنُ أَنْتَ السَّیِّدُ ابْنُ السَّیِّدِ أَبُو السَّادَهِ تِسْعَهٌ مِنْ وُلْدِکَ أَئِمَّهٌ أَبْرَارٌ ( و التَّاسِعُ قَائِمُهُمْ أَنْتَ الْإِمَامُ ابْنُ الْإِمَامِ أَبُو الْأَئِمَّهِ تِسْعَهٌ مِنْ صُلْبِکَ أَئِمَّهٌ أَبْرَارٌ وَ التَّاسِعُ مَهْدِیُّهُمْ یَمْلَأُ الدُّنْیَا قِسْطاً وَ عَدْلًا ) یقُومُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ کَمَا قُمْتُ فِی أَوَّلِهِ.
عنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الْأَئِمَّهُ مِنْ بَعْدِی بِعَدَدِ نُقْبَاءِ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ کَانُوا اثْنَیْ عَشَرَ ثُمَّ وَضَعَ یَدَهُ عَلَى صُلْبِ الْحُسَیْنِ ع وَ قَالَ ( تسْعَهٌ مِنْ صُلْبِهِ وَ التَّاسِعُ مَهْدِیُّهُمْ یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً ) فالْوَیْلُ لِمُبْغِضِیهِمْ.
با توجه به این قراین روایی، معلوم میشود که هر چهار صفت در کلام شریف پیامبر صلوات الله علیه وآله بر یک شخص واحد اطلاق میشود. والله العالم
جمع بندی:
متاسفانه در کتب شیعه از این حدیث (فاما القائم فتأتیه الخلافه لم یهرق فیها محجمه من دم) هیچ اثری نیست بلکه خلاف آن، احادیثی داریم که به آنها اشاره شد.
اهل سنت روایت فوق را مردود ومنکر اعلام نموده‌اند.
خود اهل سنت روایات بسیار دیگری را نقل نموده‌اند که در آنها هیچ صحبتی از (قائم) نیست که به نمونه‌هایی از این روایات اشاره شد.
از عبارت (فاما القائم فتأتیه الخلافه لم یهرق فیها محجمه من دم) چنین معنایی برداشت نمی‌شود که امام زمان جنگ وخونریزی پس از ظهور ندارند بلکه حضرت می‌فرمایند (لم یهرق فیها) یعنی در خلافت و حکومت حضرت خونی ریخته نمی‌شود که توضیح آن مفصلاً گذشت.
با توجه به قراینی معلوم میشود که این چهار صفت مذکور در حدیث، مربوط به یک شخص می‌باشد و آن شخص هم کسی نیست جز امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف. والله العالمهمانطور که در بخشهای قبل ذکر گردید جهت اثبات این ادعا که (تمامی جنگ‌ها وخونریزی پس از ظهور توسط یمانی صورت گرفته و در نهایت کار، امر به امام زمان تحویل میشود وحضرتش به اندازه کاسه‌ای هم خونی نمی‌ریزد) به ادله ای تمسک کرده‌اند که باید آنها را مورد بررسی قرار داد تا صحت وسقم ادعا مشخص گردد.
سومین دلیل ارائه شده برای این مدّعا روایت زیر است:
(و ورد عنهم : یُجاء إلى المهدی وهو فی بیته والناس فی فتنه یُهراق فیها الدماء یقال له قم علینا فیأبى حتى یُخَوَّفَ بالقتل فإذا خُوِّفَ بالقتل قام علیهم فلا یُهراق بسببه محجمه دم)
بررسی:
این حدیث در هیچ یک از کتب شیعه یافت نشد بلکه منبع آن کتب اهل سنت می‌باشد که جناب آقای کورانی در کتاب معجم احادیث الامام المهدی ج1ص452 به منابع آن اشاره نموده‌اند.
اساساً عبارت فوق حدیث نبوده وسخن قتاده می‌باشد اما متاسفانه با عبارت ( و ورد عنهم ) قصد داشته‌اند تا به مخاطب خود القاء نمایند که عبارات فوق حدیثی از امامان معصوم صلوات الله علیهم می‌باشد.
به فرض هم که عبارات فوق حدیث باشد و به فرض که روایات کتب اهل سنت بر ما حجت باشد ــ که یقینا نیست ــ به علت وجود تعارض بین این روایت و روایات کتب شیعه، باید طبق دستور اهل بیت صلوات الله علیهم به حدیث مشهور بین اصحاب اخذ نمود و روایات مشهور بین اصحاب همانطور که در بخش قبل ذکر نمودیم حکایت از وقوع جنگ وخونریزی پس از ظهور داشته وقول به ریخته نشدن خون را نفی می‌نمودند.
اساساً عبارت قتاده هیچ ارتباطی با ادعای مطرح شده ــ که امام زمان صلوات الله علیه جنگ وخونریزی پس از ظهور ندارند ــ ندارد که در زیر به آن می‌پردازیم.
توضیح مطلب:
ابتدا برای روشن شدن معنای عبارت قتاده باید در چند فقره از مضمون آن دقت کنیم.
یجاء إلى المهدی فی بیته:
در این عبارت معلوم نیست چه چیزی به سوی امام مهدی صلوات الله علیه آورده میشود لذا مدعی ناگزیر است که کلمه‌ای را برای روشن شدن معنی در تقدیر بگیرد. بنابراین عبارت اینگونه میشود: یجاء [بالحکومه] إلى المهدی فی بیته.
برای در تقدیر گرفتن کلمه (بالحکومه) نیاز به قرینه داریم که در اینجا قرینه‌ای وجود ندارد اما در این جهت با مدّعی مخالفت نمی‌کنیم و با تقدیر او کنار می‌آییم.
پس تا اینجا ترجمه اینگونه میشود که: حکومت آورده میشود بسوی امام مهدی صلوات الله علیه در حالیکه او در منزلش می‌باشد.
قم علینا:
در کتاب المنجد اینگونه آمده است:
(قام علی عیاله: از عیالاتش نگهداری کرد)
پس ترجمه عبارت این میشود که: از ما محافظت و نگهداری کن.
فیأبى حتى یخوف بالقتل:
در اینجا با توجه به قرینه قبل ــ که مردم از ترس کشتارها به امام پناه آورده واز ایشان می‌خواهند که آنها را محافظت نماید عبارت اینگونه میشود:
(فیأبى حتى یخوف بقتل الناس: ابا دارد و راضی نمی‌شود تا اینکه ترسیده میشود از قتل مردم)
با توجه به نکات فوق، ترجمه کل عبارت اینگونه میشود:
(حکومت به سوی امام مهدی صلوات الله علیه در منزلش آورده میشود درحالیکه مردم در فتنه‌ای هستند که خونشان ریخته میشود. به او گفته میشود: از ما نگهداری ومحافظت کن، پس ابا دارد و راضی نمی‌شود تا اینکه از قتل مردم ترسیده میشود، پس زمانی که از کشته شدن مردم ترسیده شد، از آنها محافظت نموده و به سبب این قیام و محافظت کاسه خونی هم ریخته نمی‌شود.)
بنابراین وقتی امام صلوات الله علیه به حفاظت مردم می‌پردازند، دیگر خونی از آنها ریخته نمی‌شود.
حال سوال این است که این عبارت با توجه به معنای آن، چه ارتباطی با ادعای احمدالحسن و مریدانش دارد؟
آنها ادعا دارند که امام زمان خونریزی پس از ظهور نمی‌کند و با دشمنان نمی‌جنگند و این عبارت قتاده دلالت دارد که در پی محافظت حضرت از مردم پناهنده به ایشان، دیگر خونی از مردم پناهنده ریخته نشده و کشته نمی‌شوند.
این آقایان برای اثبات ادعای خود به چیزی استناد نموده‌اند که اصلا دلالتی بر ادعای آنان ندارد.
این حدیث در هیچ یک از کتب شیعه یافت نشد بلکه منبع آن کتب اهل سنت می‌باشد. مضافا اینکه اصلا حدیث نبوده .بلکه سخن فتاده می‌باشد.
به فرض که (حدیث باشد و ماهم ملزم به کتب اهل سنت باشیم)، بنا به دستور اهل بیت علیهم السلام هنگام تعارض بین احادیث باید به آنچه مشهور بین اصحاب است اخذ نمود و احادیث مشهور بین اصحاب سخن از جنگ و خونریزی پس از ظهور امام داشته و ادعای احمدالحسن را نفی می‌کنند.
با توجه به معنای عبارت قتاده، اساساً هیچ ارتباطی بین این عبارت و ادعای احمدالحسن وجود ندارد.
آنها ادعا دارند که امام زمان خونریزی پس از ظهور نمی‌کند و با دشمنان نمی‌جنگند و این عبارت قتاده دلالت دارد که در پی محافظت حضرت از مردم پناهنده به ایشان، دیگر خونی از مردم پناهنده ریخته نشده و کشته نمی‌شوند.
